Microservice (Mikroservis) mimarisi, yazılım geliştirme sürecinde kullanılan bir mimaridir. Bu mimaride, yazılım uygulaması, birbirinden bağımsız küçük servislere ayrılır. Bu küçük servisler, birbirleriyle HTTP, TCP veya diğer protokoller aracılığıyla iletişim kurarlar. Her bir servis, birbirinden bağımsız bir şekilde geliştirilebilir, dağıtılabilir ve ölçeklenebilir.

Microservice mimarisi, monolitik mimarinin aksine, bir uygulamanın tüm fonksiyonlarını tek bir büyük uygulama içerisinde bulundurmak yerine, uygulamayı küçük ve bağımsız servisler halinde parçalar. Her bir servis, kendi veritabanını ve sunucu kaynaklarını kullanır.

Bu mimarinin avantajları arasında şunlar sayılabilir:

• Kolay ölçeklenebilirlik: Her bir servis, kendi kaynaklarına sahip olduğu için, ölçeklendirme işlemi kolaydır.
• Bağımsız geliştirme: Her bir servis, bağımsız olarak geliştirilebilir. Bu sayede, farklı ekipler tarafından aynı anda farklı servisler üzerinde çalışılabilir.
• Yüksek performans: Küçük servisler, tek bir büyük uygulamaya göre daha hızlı çalışır ve daha düşük gecikme süreleri sunar.
• Hata izleme ve ayıklama: Her bir servis, ayrı bir şekilde çalıştığı için, hataların izlenmesi ve ayıklanması daha kolaydır.

Ancak, Microservice mimarisi kullanımı zor bir mimari olabilir. Çünkü, her bir servisin bağımsız olarak çalışması için, servisler arasında doğru bir şekilde iletişim kurulması gereklidir. Bu nedenle, bu mimariyi kullanmadan önce, uygulamanın özelliklerinin ve gereksinimlerinin doğru bir şekilde analiz edilmesi gereklidir.